شورای کشاورزی

کشاورزی وزوان هم شده قوز بالای قوز که هیچ جوری انگار حل شدنی نیست. هر ورش را می گیرند آن ور دیگرش نَشت می کند.

مطابق نظر خواجه شیراز که «عیب می جمله چو گفتی هنرش نیز بگوی»، نمی توان فقط نیمه خالی لیوان را دید و باید از زحماتی که اعضای شورای کشاورزی وزوان در این سی چهل سال کشیدند تشکر کرد. ولی «ِفيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا»*

شورای کشاورزی وزوان که با هدف هدفمند کردن کشاورزان و کشاورزی وزوان و گرفتن اعتبار و کمک های دولتی برای تأمین و تجهیز کشاورزان پا به میان گذاشته بود، با مرگ تعدادی از اعضای خود، همچنان به کار خود ادامه داد و افرادی با صلاحدید اعضای ذی حیات شورا و بدون نظر خواهی از مردم، به عنوان عضو انتخاب شدند.

شورای کشاورزی گذشته از همکاری در فاز یک زمین های کشاورزی و زحماتی که در جهت یک پارچه سازی کرده، به کارهای هم دست زده که در جای خود زیباست و به نبوغ اعضای شورا بر می گردد.

حریم قنات (شعاع تأثیر قنات) که از مسائل و موارد قانونی و حقوقی است و نیازی به اثبات هم ندارد از هر ور پانزده متر است، یعنی سی متر تمام. چیزی که برای نمونه در مورد قنات ونداده که از داخل شهر وزوان می گذرد تا حدودی رعایت شده.

حریم قنات چند هزار ساله وزوان که می بایست توسط شواری کشاورزی در این سی- چهل سال عمر پر برکت شورا، تعیین و پاک سازی می شد، دست خوش ساخت و سازهای بی رویه مردم شریف میمه شد و چاه های آن که به قول یکی از اعضای شورای کشاورزی:«چند چاه بی فایده بود و پر شدن آن زیانی برای قنات نداشته و ندارد...!»، یکی یکی پر شد. اعضای شورای کشاورزی که خود کارشناسان خبره ای را در استخدام دارند، گاهی حفر چاه را در حریم قنات بدون خطر تشخیص می دادند و باعث کاهش شدید آبدهی قنات می شدند و گاه ساخت و ساز بر روی قنات را با دید کارشناسان متعهد خود، بدون مانع می دیدند.

تا جایی که همین چند ماه پیش دوستان میمه ای که قنات و سد اهورایی شان را هر بار از این یونسکو به آن یونسکو بر دوش کشان می برند و نشان می دهند تا چه شود، چهارصد متر بنا را بر روی بام قنات وزوان احداث کردند و کارشناس خبره شورا هم آن را بی خطر تشخیص داد.

کار بزرگ دیگری که شورا کرد در ماجرای یک پارچه سازی دشت های وزوان و در فاز یک اتفاق افتاد. اعضای شورا با تخریب و کور کردن چاه های قنات حاجی آباد وزوان خساراتی به این قنات وارد آوردند که جبران آن معلوم نیست چند میلیون هزینه داشته باشد!

اتوبان یا به قول یکی از بچه ها باند فرودی را هم که در دشت وزوان و در مسیر میمه ایجاد کردند و نیازی هم به وجود آن در یک مسیر فرعی نبود، حدود بیست هزار متر مربع از زمین های کشاورزان را اشغال کرد!

دشتی را هم که به خیال خود تسطیح کردند بدون نظارت کارشناسان کشاورزی و البته با نظارت کارشناسان محلی، و بدون این که جانمایی در مورد زمین های مردم صورت گیرد از پیمانکار مربوطه تحویل گرفتند و آن را بدون اجازه مالکین اجاره دادند!

حتی آن چند تن سیمانی را هم که گذاشتند تا فاسد شد در احداث جوی های آب دشت به کار بردند که این هم از نبوغ آنها حکایت دارد!

حالا بگذریم از آن چند میلیون لوله ای که بدون فاکتور، برای دشت خریدند و قرار بود پولش را جیرینگی از مردم بگیرند و بعد معلوم شد به طور رایگان از جهاد کشاورزی دریافت کرده بودند!

حالا بعد از سال ها و با انتخاباتی که برگزار شد چند نفری به عنوان اعضای جدید شورای کشاورزی انتخاب شدند تا به قول خودشان راه آنها را ادامه ندهند و به سود مردم و کشاورزی شهر قدم بردارند.

اگر این شورا هم در مسیر خود راه را کج نکند و پا جای پای گذشتگان نگذارد می توان به آینده کشاورزی شهر امیدوار بود.

* بقره آیه19: در باره شراب و قمار از تو سؤال مي‌کنند، بگو: «در آنها گناه و زيان بزرگي است؛ و منافعي (از نظر مادي) براي مردم در بردارد؛ (ولي) گناه آنها از نفعشان بيشتر است.