علم و یقین

آورده اند که در زمانهایی نه چندان دور اندر بادیه بوجعفر حداد را دیدند که بر سر حوضی نشسته بود و شازده(منظور راوی همان شانزده خودمان است) روز بود تا چیزی نخورده بود. وی را پرسیدند: تو را چه نشانده است؟ گفت : میان علم و یقین بمانده ام ، انتظار می کشم تا چه غلبه کند...اگر غلبه علم را بود، آب خورم و اگر غلبه یقین را باشد ، بگذرم! وی را گفتند: زود بود که تو را کاری پیدا آید!
دیروز داشتم از میدان امام حسین شهر وزوان یا همان سوراله خودمان یا فلکه قاسم آباد معروف عبور می کردم با یک نگاه اجمالی به چهار طرف میدان به این فکر کردم که اگر خدای ناکرده در این میدان تصادفی روی دهد کارشناسان راهور چگونه تشخیص می دهند مقصر چه کسی بوده؟
همه ما وزوانی ها شکل سابق میدان را به خاطر داریم، با شکلی تقریباً دایره وار و نسبتاً مناسب. اما چند سال پیش به دلیل این که جوی آب کنار خیابان منتهی به میدان به منزل یکی از ساکنین آسیب می زد مسئولان محترم شهر و منطقه به فکر افتادند و در یک اقدام کاملاً خلاقانه جوی آب را به وسط میدان منتقل کرده و شکل میدان را کاملاً تغییر دادند و هر کس به نوبه خود مدعی شد که بودجه آن را خود من تصویب کرده ام و این من ها آن قدر قابل توجه بودند که کسی به خودش اجازه فکر کردن هم نداد تا بداند که کدام یک از این من ها درست می گویند.فردی که از عبور جوی آب در کنار منزل خود متضرر شده بود مدعی شده بود که بودجه 10 میلیون تومانی این پروژه را خودش تصویب کرده و جالب تر این که استاندار و بخشدار وقت و نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی نیز مدعی تصویب این بودجه بودند . در این میان هیچ کس به این فکر نبود که شهرداری وزوان بار 190 میلیونی ما بقی بودجه مصرف شده را چگونه تاب آورد و از طرف دیگر میدان باز سازی شده تا چه اندازه پاسخگوی 200 میلیون بودجه هدر رفته می باشد.
بودجه 10 میلیونی که افراد مذکور مدعی تصویب آن هستند همان بودجه ای است که هر ساله و از محل حوادث غیر مترقبه به همه شهر داری ها تعلق می گیرد و مسئولان محترم بخش و استان با تغییر نام و کاربری ، آن را به نام میدان امام حسین(ع) وزوان مصرف نموده اند.
از همه این موارد و ادعا ها هم که بگذریم جالب این است که میدان جدید به هیچ وجه کارشناسانه ساخته نشده و فقط قربانگاهی بوده برای بودجه ای که با یک بیستم آن و شاید کمتر از آن هم می شد مشکل جوی آب کنار آن را حل کرد و با عایق بندی جوی آب کنار میدان از نفوذ آب به منزلی که شاید قیمت آن به 60 تا 70 میلیون هم نرسد جلوگیری کرد و به جای این حاتم بخشی بودجه هدر رفته را در حای بهتری صرف کرد. و این مصرف بودجه در شهری اتفاق افتاد که مشکلات اساسی آن هنوز لا ینحل مانده و روز به روز هم حل آن دشوار تر می شود. شهری که متوقف ماندن ساخت سالن ورزشی آن قدمتی برابر با انقلاب اسلامی دارد.